RN '09 :)

Wow, i just can't believe that I am one of these 32, 617 NLE Passers! Honestly, after taking the board exam, I have a doubt that I will not pass. Because during the review period, I'm just here, at the house, reviewing when I'm in the mood, and spent most of my time surfing the internet. While the other students, attends the review centers, sit and listen for 8 hours and practice their test taking skills. Clearly, God loves me so much and wants me to have a better life, although I know that some of my actions disappoint Him.

I cannot ask for more, this is more than enough. I'm so glad I passed this exam. And I promised God that when I pass and now I did, and when I am able to earn money, I will help Cancer patients and street children.

To my fellow batchmates who passed all over the Philippines, Congratulations! Let us not waste this very big opportunity God has given us, not just to make our lives better, but also help those people who needs our assistance. Let's make our family, friends and other people proud by doing the best things as a great nurse. And for those who didn't make it, as they say, don't lose hope. You can still do better this November!

I am no longer Josephine L. Mick, SN '09... as of now, I am JOSEPHINE LAUTE MICK, RN '09 :))

For the complete list of sucessful examinees, click here.

Or visit Inquirer.net for more details.

R.N. - Resting Nurse

simula nang nagtake ako ng board exam noong June 6 and 7, 2009... lagi kong tinatanong sa aking sarili kung kailan ba talaga ilalabas ang result ng board exam. sabi nila, August... kahit papano nabawasan ang level ng anxiety ko. from severe naging mild na lang :))

halos 2 months na kong bum, tambay, nakatunganga, nagpapahinga, nakatengga, o kung anu pa man pwedeng itawag sa isang tulad ko. laging nasa bahay, lumalabas lang para magdrive, mag-grocery, magsimba, o makipagdate :D naisip ko tuloy, kahit tamad ako sa mga gawaing bahay, ayoko naman ng ganito. mas gusto ko kasi yung tulad ng dati, pumapasok sa school, nagduduty.. hindi tulad dito sa bahay... tulog, kain, plurk, friendster, facebook, ym at ragnarok, ligo, kain, tulog, gising.. ganyan ang ginagawa ko.. naisip ko, hindi pwedeng tumagal ang ganitong sitwasyon sa buhay ko. gusto ko may ginagawa akong something productive.

kahapon, July 19, 2009, habang nakikipagdate, may natanggap akong text message mula sa mga dating kaklase.. madaling araw daw ilalabas ang resulta ng board exam. syempre kinabahan ako. muntik nang ma-spoil ang date ko. hmp! at pag-uwi, ako naman si naniwala agad, naghintay hanggang madaling araw para makita kung nandun na nga ang pinakahihintay ng lahat. syempre, WALA PA!!!

sa totoo lang, hindi ko gusto ang sistema sa pagrelease ng result, (opinion lang po). sana, may nilalalabas silang kahit tentative date man lang kung kelan nila pwede ilabas ang resulta. hindi yung nanghuhula yung iba, at yung iba eh naniniwala at natataranta sa sabi sabi ng iba. sana may ganun, hindi yung kung kelan na lang nila matripan ilabas ang resulta. kahit naman matagal eh, basta may idea kung kelan, hindi yung "BASTA AUGUST", sana "on or before AUGUST 15". siguro nga sa dami ng nagte-take ng board exam ay hindi magkamayaw ang BON sa pagcheck ng answer sheets. pero on my part, grabe ang pressure. sabi nga nila, patience is a virtue. kaya ok fine. kung hindi lang naman masyadong excited ang iba sa pagkakalat ng mga message na lalabas na ang result, at hindi naman pala sigurado, hindi ako magrereklamo.

kung makapasa man ako ng nursing board exam, isa lang ang hinihiling ko, sana hindi ako tuluyang maging R.N. na RN.. as in, resting nurse. hehe. kaya pag lumabas ang result, PILIPINAS!!!! humanda ka dahil susuyurin ko lahat ng ospital para makapag-apply. kahit alam kong imposible yun hehehe.

naisip ko, kawawa talaga ang mga nurses dito sa Pilipinas. nakapagtapos nga sila ng pag-aaral, nakapasa nga ng board exam, pero marami pa rin ang unemployed. siguro, maraming dahilan bakit ganun, isa na dito ay kakaunti lang naman ang mga ospital na kayang bigyan ng opportunity ang lahat ng mga nurse dito. yung iba, kung hindi man unemployed, iba naman ang trabaho, yung iba sa call center. kaya hindi na nakakapagtaka kung bakit maraming gustong pumunta sa ibang bansa.

basta ako, pag nakahanap ako ng trabaho, pagbubutihin ko, saka ako pupuntang UK. bwahahahaha!!!!

so unexpected♥

♥♥♥♥♥

pinilit ako ni bloodytom mag post ng bagong entry. hehehe so ok fine, panalo ka na. eto na. tsk, actually wala akong idea kung ano bang dapat kong i-post dito... but since something so unexpected happened, yun na lang.

to start things over, uh, about dun sa quiz sa Facebook na Bakit Single Ka Pa Rin?! syempre hindi yun totoo noh! hahahaha.. but first, naniwala ako dun. i thought wala na talaga akong pag-asa. dahil parang lagi na lang nauuwi sa "wala" yung mga past relationships ko. feeling ko malas ako sa lovelife. sabi pa nga ng ilang friends ko, "malas mo sa lalaki, phine!" i know it's a joke, pero half non totoo!:P parang napa-isip ako, siguro nga. pano ba naman, sa mga college friends kong girls, ako lang walang boyfriend! sabagay 4 lang naman kami eh. but everytime i'm with them, pag kasama nila boyfriend nila, syempre kahit papano naiinggit ako. hahahah. but i came to realize, by that time, i don't need somebody. it's just that damn peer pressure. para sakin hindi naman necessity yun eh. i'd rather wait forever than let someone break my heart for almost everyday.

bakit nga ba failure mga past relationships ko? i really don't know the reason. and i don't know who to blame either. ok first boyfriend-- for almost 3 years, nahuli kong may nililigawang iba. second boyfriend-- for 10 months, nagkagusto sa iba and then the last one, for one month, i don't know. haha. hindi nag-explain ng mabuti but then, i don't want to know the reason. i even had complicated situations with two guys, yung first, i thought he is the perfect and the right one. but that's what i thought. i forgot the saying that "nobody is perfect". he made promises, but promises are made to be broken, so of course nothing happened. pinaasa lang ako sa wala. gosh! ako yung girl ako pa yung pinaasa. hehe. after that i thought i learned by lessons, pero hindi pa rin pala. matigas ang ulo ko hahaha. there goes the same situation, but this time, it is deeper. even though it is complicated, we had this relationship for almost 5 months i think. hindi naging kami, pero parang kami. ganun yung nangyari. and then dumating yung araw na ayaw ko, yung iiwan na naman ako. he explained everything, pero dahil suspicious ako, hindi ako naniwala sa excuses nya. nalaman ko na binalikan pa nya yung ex nya, so talagang nasaktan ako. after nun hindi ko na sya tinext-- no communication at all. 3 months kong tiniis yun. not that long para sa iba, pero long enough for me to miss him so much. :( within 3 months i know that deep inside sya pa rin. i tried to date other guys pero wala pa rin.

before magboard exam, nagkaron ulit kami ng communication. pero honestly, hindi na ko nag-expect kasi hindi naman siya yung tipo ng nagpaparamdam ng something. inisip ko baka friends lang ganun. then, June 24, 2009, online sya, online ako. he called me "what-we-used-to-call-each-other-before", and told me he missed me. hindi ako makapaniwala at first. sabi niya itetext nya ko after nya magsign-out. and then ginawa nga nya! akala ko may nagpapanggap na sya lang yun or whatever kasi nga hindi ako makapaniwala. pero tumawag sya saglit just to prove na sya nga yun! and then.. the next thing that happened, as they say, is history. he asked me kung kelan daw kami.. 24? sabi nya sa 25 (June) ko na lang daw sya sagutin. sabi ko ayoko kasi nagamit ko na yun at nagamit nya na din pala ang 24. hahaha. next month na lang daw. so yeah, everything happened, for me, is simply unexpected, and so unbelievable. i don't know what happened to him, nauntog ba sa pader?? haha. but one thing's for sure. this time it's not complicated. iba na ang situation, and i'm so happy about it. it was like a dream come true. the long wait is over. and may pinatunguhan ang paghihintay ko. ni hindi ko na nga naisip na dadating yung araw na yun eh! it just did! and i thank God for bringing him back to me. :) tama nga sabi nila, love comes when you least expect it! and this time, i hope everything will be alright. hehe.

i love you honey!♥

hayup ka!

nais ko lang ipamahagi sa inyo ang isa sa nadiskubre kong hayup, na nagngangalang Pepito. syempre hindi sya sa'kin. pero nakita ko siya sa youtube at wala akong ibang masasabi kundi, ang cute cute nya! sa totoo lang, may ganyan na din kami at ang pangalan nya ay Spyke cute din sya pero aaminin ko, mas cute si Pepito. bata pa ang huli, at si Spyke namin ay matanda na. nga pala, ang lahi nila ay Pug.

o, heto si Pepito.

heto naman si Spyke.

isa lang ang masasabi ko, mapatao, o hayup, cute pag baby pa. haha. malas na lang kung pinanganak talagang hindi. :P